Sakrament małżeństwa

Fragmenty książki autorstwa Agnieszki i Bogusława Zarembów  pt. "Szkoła miłści czyli jak po slubie nie być samotnym?"

“Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.”¹ KPK, kan.1055, § 1.

Te słowa z Kodeksu Prawa Kanonicznego uświadamiają nam, że małżeństwo zawarte w Kościele Katolickim nie jest sprawą tylko czysto ludzką, lecz sam Bóg, który jest twórcą małżeństwa, nadaje mu wymiar i godność sakramentu, przez co uświęca On tak zawarty związek między kobietą i mężczyzną. Co więcej Bóg, który stworzył człowieka z miłości na swój obraz i podobieństwo [por. Rdz 1, 27] także małżeństwo podnosi tak wysoko w godności, że jest ono porównane do relacji Chrystusa – Oblubieńca do Kościoła – Oblubienicy [por. Ef 5, 21-32]. To porównanie wskazuje nam jak głęboka, dojrzała, obdarowująca i ofiarna ma być miłość i relacja małżeńska. Jednocześnie Bóg błogosławi takiej miłości czyniąc ją płodną. “Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” [Rdz 1, 28].

Małżonkowie z sakramentu małżeństwa czerpią także łaskę, która umacnia ich miłość.

Właściwa łaska sakramentu małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków i dla umocnienia ich nierozerwalnej jedności. Przez tę łaskę “podtrzymują się wzajemnie... z pomocą wiernej miłości, a przyjmowanemu z miłości do Boga potomstwu wpajają chrześcijańskie nauki i ewangeliczne cnoty” ²KKK, § 1641

Źródłem tej łaski jest Chrystus. “Jak bowiem niegdyś Bóg wyszedł naprzeciw swojemu ludowi z przymierzem miłości i wierności, tak teraz Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła wychodzi naprzeciw chrześcijańskim małżonkom przez sakrament małżeństwa”.³.

Pozostaje z nimi, daje im moc pójścia za Nim i wzięcia na siebie swojego krzyża, podnoszenia się po upadkach, przebaczania sobie, wzajemnego noszenia swoich ciężarów. Pomaga im, by byli “sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej” [Ef 5, 21] “i miłowali się miłością nadprzyrodzoną, delikatną i płodną. W radościach ich miłości i życia rodzinnego daje im już tutaj przedsmak uczty Godów Baranka:

Jakże potrafię wysłowić szczęście tego małżeństwa, które wiąże Kościół, Ofiara eucharystyczna umacnia, a błogosławieństwo pieczętuje, aniołowie ogłaszają, a Ojciec potwierdza?... Cóż za jarzmo dwojga wiernych złączonych w jednej nadziei, jednym dochowaniu wierności, w jednej służbie! Oboje są dziećmi tego samego Ojca i oboje wspólnie służą; nie ma pomiędzy nimi podziału ani co do ciała, ani co do ducha. Owszem, są prawdziwie dwoje w jednym ciele, a gdzie jest jedno ciało, jeden jest też duch.( Tertulian, Ad uxorem, 2,9).⁴KKK, § 1642:

Podstawowym warunkiem zawarcia sakramentu małżeństwa jest zgoda małżeńska.

Zawierającymi przymierze małżeńskie są mężczyzna i kobieta, ochrzczeni, wolni do zawarcia małżeństwa, którzy w sposób dobrowolny wyrażają swoją zgodę. “Być wolnym” oznacza:

- nie być poddanym przymusowi,

- nie mieć przeszkody ze strony prawa naturalnego czy kościelnego.⁵ KKK, § 1625

Zgoda jest “aktem osobowym, przez który małżonkowie wzajemnie się sobie oddają i przyjmują”: “Biorę ciebie za żonę” – “Biorę ciebie za męża”.⁶ KKK, §1627

Zgoda powinna być aktem woli każdej ze stron, wolnym od przymusu i ciężkiej bojaźni zewnętrznej. Żadna ludzka władza nie może zastąpić tej zgody. Jeśli nie ma tej wolności, małżeństwo jest nieważne.⁷ KKK, § 1628

Skutkiem sakramentu małżeństwa jest węzeł małżeński.

Węzeł małżeński został więc ustanowiony przez samego Boga, tak że zawarte i dopełnione (poprzez współżycie małżeńskie) małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane. Węzeł wynikający z wolnego, ludzkiego aktu małżonków i z dopełnienia małżeństwa jest odtąd rzeczywistością nieodwołalną i daje początek przymierzu zagwarantowanemu wiernością Boga. Kościół nie ma takiej władzy, by wypowiadać się przeciw postanowieniu mądrości Bożej.⁸ KKK, § 1640